Rooien voor ruimte (in je hoofd)

Het is nooit echt stil in mijn hoofd. Ik ben altijd wel iets aan het uitvogelen of een strategie aan het bedenken - veelal voor werk - maar uiteraard ook onnodige pieker-dingen. En dat hoort ook bij me. Ik daag mezelf graag uit, wil dingen weten, begrijpen, leren. Ook wanneer iets zich (nog) niet laat uitleggen. Maar dat kan ook leiden tot frustratie - en soms is een stil hoofd een welkome afwisseling. Want dat brengt perspectief, en meestal nieuwe inzichten.

Er zijn mensen die zweren bij mindfullness en klassieke meditatie. Ik heb daar meestal geen geduld voor. Het dichtst bij een meditatieve staat kwam ik toen ik mijn meest recente tatoeage liet zetten. Ik moest zo’n 3 uur stil liggen, en kon me alleen focussen op de pijnlijke naaldenprikjes op mijn rug - waardoor de rest van mijn hoofd leeg was. Maar iets zegt me dat ‘getatoeëerd worden’ niet de meest duurzame, en esthetische, manier is om mijn hoofd te kalmeren.

Gelukkig werkt voor mij ook iets anders: een fysieke en/of klus-uitdaging.

Ik neem bijvoorbeeld mijn reformer-pilates lessen erg serieus en ben vaak een stukje aan het fietsen. Mensen in mijn omgeving kennen mij ook als een zeer betrouwbare verhuis-hulp. Ik kan leuk behangen en volgde een jaar lang een meubelmaak-opleiding om zelf het een en ander in elkaar de kunnen zetten. Als ik aanbied om te helpen met klussen zijn dat geen loze beloftes: ik kom echt helpen.

Ik heb het niet van een vreemde. Mijn moeder is exact hetzelfde, en samen met mijn zus zijn wij met z’n drieën een bijzonder efficient en effectief klusteam. Dat bewezen we een jaar geleden al eens toen wij in de achtertuin van mijn zus een zeer wild gewortelde Blauwe Regen wisten te rooien, en een deel van de tuin opnieuw betegelden.

Vorige week stond er weer een rooiklus op het programma. We moesten een Knotwilg wegwerken die in korte tijd veel te groot was geworden voor het voortuintje. En het was een dagtaak. Met wortels die dik en wijdverspreid waren uitgegroeid in de kleigrond van de Betuwe bood deze Wilg groot verzet. Maar wij waren de overwinnaars - en mijn hoofd heeft geen seconde gepiekerd of gemaald.

Met veel spierpijn, maar ook met een fris hoofd, begon ik aan mijn werkweek. En dat voelde erg goed.